تصمیم به صاحب فرزند شدن در خانواده ، یعنی پذیرفتن مسئولیت سنگین در تربیت می باشد که اگر بخواهیم واژه تربیت را تعریف کنیم ، در واقع به معنای تعلیم دادن یا پرورش که شامل مجموعه ای از روش های مثبت و منفی می باشد. وقتی که خود را تربیت می کنید به آن ها می آموزید که چگونه رفتار کنند . والدین برای کودکان خود قالب های رفتاری می سازند که آن چه را که از آن ها انتظار دارند ببینند . تربیت کودک ، وظیفه ای یک روزه نیست و پدر و مادر باید به شکل پایداری عمل کنند تا روش های تربیتی موثری داشته باشند . بر اساس تحقیقاتی که در روانشناسی کودک انجام شده نحوه پرورش فرزندان در فرهنگ های مختلف ، متفاوت است . طبق نظر بهترین روانشناس کودک ، کودکان و والدینی وجود ندارند که از هر نظر کامل باشند و بر این اساس والدین ممکن است با مشکلات رفتاری و اختلالات بالینی کودکان رو به رو شوند که آگاهی در مورد آن ها و درک بهتر این مسائل می تواند اهداف خود را مناسب با سن ، شخصیت ، توانایی ها جنس و میزان رشد عقلی فرزندان تعیین کرده و شیوه تربیتی مناسب را تعیین کنند.

با توجه به اهمیت ارتباط کودکان با والدین و نظر به اینکه کودکان تحت پوشش همای کرامت با مادر خود زنگی می کنند ارتباط بین مادر و فرزند نقش تعین کننده ای در سلامت روحی و جسمی آنان داشته و موجب ارتقای تحصیلی آنان نیز میگردد.